Κάθε μέρα είναι μια καινούργια βόλτα στους δρόμους της πόλης.Μια βόλτα που λατρεύω όσο τίποτα καθώς δεν έχω την ευκαιρία να βρίσκομαι συνέχεια εδώ.Όταν έρχομαι όμως στη Θεσσαλονίκη περνάω πάντα τέλεια και αυτό βασίζεται σε μια σειρά παράξενων "τελετουργικών" που πραγματοποιώ κάθε φορά που αλητεύω στους δρόμους.Πάντα θεωρούσα τον δρόμο την καλύτερη πασαρέλα.Πασαρέλα διαφορετικών ιδεών,στυλ και απόψεων.Πάντα καθόμουν διακριτικά και παρατηρούσα το καθετί στην εμφάνιση των ανθρώπων.Το παράξενο με μένα ήταν ότι το βλέμμα μου ήταν πάντα ανάποδο,δηλαδή παν τα παρατηρούσα τους ανθρώπους από κάτω προς τα πάνω.Ανέκαθεν πίστευα ότι η επιλογή των παπουτσιών κάθε ανθρώπου υποδηλώνει πολλά.'Αλλα παπούτσια επιλέγει ένας δυναμικός businessman,άλλα μια rebellious teenager και άλλα μια ντροπαλή δεσποινίς που βγαίνει στο πρώτο της ραντεβού.Εκτός από το να "ψυχολογώ" τα παπούτσια των περαστικών συνηθίζω επίσης να βαθμολογώ και να κρίνω τις στιλιστικές τους επιλογές.Πάντα έχω να αφαιρέσω αλλά και να προσθέσω κάτι.Πως κάθε φορά που βλέπουμε ένα περιοδικό μόδας σχολιάζουμε την κάθε φωτογραφία λέγοντας..<<μπα αυτό είναι too much>>, ή <<άμα έβαζε και αυτό θα έδενε πιο πολύ>>,έτσι και εγώ κάθομαι και σολιάζω το καθετί!Είναι τόσο παράξενο αλλά και τόσο ευεργετικό να γίνεσαι για λίγο ένας κριτής αυτής της αέναης πασαρέλας.Τόσα χρώματα,τόσα στυλ τόσες εικόνες έτοιμες να σε τραβήξουν σε έναν άλλον κόσμο όπου το στυλ και η φινετσα γίνονται δική σου υπόθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου